Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Συγκέντρωση στο Περιστέρι (ΚΥΒΕ) - Άνεργοι και εργαζόμενοι να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας και να αποφασίσουμε κοινές δράσεις

ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΖΩΗ


Παρά τη γενική κατακραυγή από την ψήφιση του «μεσοπρόθεσμου», η κυβέρνηση προχωράει σε επιπλέον μέτρα, σύμφωνα με τις εντολές της τρόικας που έχει κυριολεκτικά κάτσει στο σβέρκο του λαού. Πρόκειται για μέτρα που η βαρβαρότητα τους δεν έχει προηγούμενο. Από κατάργηση και περικοπές συντάξεων, μειώσεις μισθών, δυσβάσταχτα χαράτσια, απολύσεις ακόμα και στο στενό δημόσιο, κλπ. Μέτρα που θα παγιώσουν τη μακροχρόνια ανεργία, θα «παράξουν» κι άλλους άνεργους και θα ρίξουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση.

Απολύσεις – μειώσεις προσωπικού

Σαν να μην έφταναν οι στρατιές των ανέργων έχουν ανακοινώσει άλλες 150.000 απολύσεις από το δημόσιο τομέα. Δηλαδή άλλες 150.000 θα προστεθούν στις ουρές του ΟΑΕΔ, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την αναζήτηση εργασίας για τους ήδη άνεργους. Την ίδια στιγμή μαγειρεύουν τα στατιστικά στοιχεία για να αποκρύψουν ότι η ανεργία έχει ήδη χτυπήσει ρεκόρ και συνεχίζει να αυξάνεται ραγδαία.

Εισφορές υπέρ ΟΑΕΔ... περικοπές στους άνεργους... και ενισχύσεις στους επιχειρηματίες!

Στο όνομα της δήθεν «ενίσχυσης των ανέργων» η κυβέρνηση έχει επιβάλλει επιπλέον χαράτσι στους εργαζόμενους και στους μικροεπαγγελματίες. Ταυτόχρονα όμως, έχει μειώσει τον αριθμό των δικαιούχων στα επιδόματα ΟΕΕ-ΟΕΚ και ΟΑΕΔ. Τα χρήματα του ΟΑΕΔ ξοδεύονται σε επιδοτήσεις επιχειρήσεων οι οποίες με τη σειρά τους γίνονται απειλή για τους εργαζόμενους. Απολύονται συνάδελφοι μετά από δεκαετίες δουλειάς, για να προσληφθούν λιγότεροι, που θα δουλεύουν από νύχτα σε νύχτα. Με ατομικές συμβάσεις, δίχως δικαιώματα και φυσικά τζάμπα, μέσω των επιδοτήσεων.

Όλοι στον αγώνα!

Σε αυτές τις συνθήκες είναι επιτακτική ανάγκη να συσπειρωθούν όσο το δυνατόν ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις στην κατεύθυνση της ανατροπής αυτής της πολιτικής. Πρέπει να μπει φρένο στα απανωτά μέτρα κυβέρνησης και τρόικας που έχουν φτάσει σε επίπεδο ανελέητου πλιάτσικου στα εισοδήματα του κοσμάκη. Με ενότητα στον αγώνα και επιμονή, μπορούμε να ανατρέψουμε τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης και τα μέτρα που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Όλοι μαζί, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή. Εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, νέοι, συνταξιούχοι, ήρθε η ώρα να οργανωθούμε, να αντισταθούμε, να παλέψουμε, για να ζήσουμε αξιοπρεπώς και να πάρουμε πίσω τα αγαθά που παράγουμε και μας ανήκουν.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ για:

· Εργασία για όλους σταθερή, με ανθρώπινες συνθήκες, μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας

· Ταμείο ανεργίας σε όλους τους άνεργους, χωρίς περιορισμούς, για όλο το διάστημα της ανεργίας - Να λαμβάνονται ως συντάξιμα τα χρόνια της ανεργίας

· Πλήρης και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη άνεργων και εργαζόμενων, χωρίς περιορισμούς ενσήμων

· Να μην πληρώσει κανένας τα χαράτσια της κυβέρνησης και της τρόικας

· Να μην περάσουν οι απολύσεις και οι εκβιασμοί των εργοδοτών και του κράτους

ΚΑΛΟΥΜΕ συλλογικότητες ανέργων, σωματεία εργαζομένων καιΟΛΟΥΣ όσους επιθυμούν να συμμετέχουν στη

Συγκέντρωση στο ΚΥΒΕ (Εθ. Μακαρίου 1)
Τετάρτη 28 Σεπτέμβρη, ώρα 7:30μμ

Εργαζόμενοι – Άνεργοι να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας και να αποφασίσουμε κοινές δράσεις


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ


Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος


Μαζευτήκαμε στη πλατεία Συντάγματος από τις γειτονιές της Αθήνας άτομα, συλλογικότητες, σωματεία και Λαϊκές Συνελεύσεις γειτονιών, να ενημερωθούμε και να αποφασίσουμε τις επόμενες δράσεις μας.

Συμφωνήσαμε όλοι μαζί ότι υπάρχει η ανάγκη δικτύωσης και κοινής δράσης των πλατειών και όλης της κοινωνίας.

Συμφωνήσαμε όλοι μαζί ότι :

Δεν πληρώνουμε τους τοκογλύφους των διεθνών οικονομικών κέντρων. Δεν πληρώνουμε ένα χρέος που δεν το δημιουργήσαμε εμείς Δεν πληρώνουμε χαράτσι.

Χαιρετίζουμε τις δράσεις των εργαζομένων του Υπουργείου Υγείας που υπερέβησαν τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές τους ηγεσίες και τους φοιτητές που κατέλαβαν την ΕΡΤ και συνεχίζουν τις καταλήψεις στις σχολές τους.

Καλούμε όλους τους εργαζομένους και τους φοιτητές, να πράξουν Επιλέγουμε την αυτοοργάνωση και τη δικτύωση σαν την δική μας απάντηση στα τεχνάσματα της κυβέρνησης.

Επιλέγουμε τη συλλογική δράση και:

• Καλούμε της Τρίτη 27 Σεπτέμβρη στις 7 το απόγευμα όλες και όλους σε συγκέντρωση στη πλατεία Συντάγματος μαζί με τα χαρτάκια της εφορίας για να αποφασίσουμε από κοινού τι θα τα κάνουμε και την Κυριακή 2 Οκτωβρίου, την ίδια ώρα, σε συγκέντρωση στη Λ. Αμαλίας, μπροστά από την Βουλή.

• Καλούμε την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου σε ημέρα αποκλεισμού των εφοριών σε κάθε γειτονιά

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν εκπροσωπούν κανέναν. Καλούμε τους εργαζόμενους να τους υπερβούν, να πάρουν τα σωματεία στα χέρια τους και να οργανώσουν στις εργατικές συνελεύσεις την πολιτική ανυπακοή.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΏΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΡΆΤΣΙ

Άμεση Δημοκρατία Τώρα!

ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
25/09/2011

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Μήπως ήρθε η ώρα;




* Διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
* Κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
* Περικοπή των μισθών, των συντάξεων ,των κοινωνικών παροχών.
* Ιδιωτικοποίηση της παιδείας, της υγείας και όλων των κοινωνικών αγαθών.
* Ανεργία, εξαθλίωση , εφεδρεία.
* Φόροι και χαράτσια μέχρι τέλους..!

Μπάτσοι, δικαστήρια, δημοσιοκάφροι , παπαγαλάκια, καθηγητάδες, δούλοι γραφιάδες, κόμματα, κυβερνήτες κι όλοι οι γνωστοί αλήτες στα χαρακώματα.

Τα διεθνή και ντόπια κτήνη των αγορών και του κεφαλαίου επιτίθενται δίχως αναστολές και έλεος στην λαϊκή οικογένεια και στην εκμεταλλευόμενη πλειοψηφία.

Μετά την τρομοκρατική καταιγίδα των μέτρων του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου, και την κατασταλτική μανία των πραιτοριανών της εξουσίας και των αφεντικών, ένας δεύτερος γύρος, της καθυπόταξης των συνειδήσεων όλης της κοινωνίας αρχίζει να εξελίσσεται με πρωταγωνιστές τους θεωρητικούς και πολιτικούς εκφραστές του κράτους και των συμφερόντων του.

Το δέος και ο πανικός μπροστά στα βάρβαρα και αδίστακτα ένστικτα των θεωρητικών και πολιτικών ταγών του νεοφιλελευθέρου φονταμενταλισμού είναι τώρα πια μια πραγματικότητα που τείνει να κυριαρχήσει σε όλο το φάσμα τις ελληνικής κοινωνίας.

Ο εργατοπατέρας Φωτόπουλος γίνεται εχθρός γιατί «αρνείται» να εισπράξει το χαράτσι που επιβαρύνει εκατοντάδες χιλιάδες απόκληρων και εξαθλιωμένων, ο καθηγητής των οικονομικών Λιανός τον απολύει μέσω του εθνικού ιδρύματος MEGA, ο συρφετός των αργυρώνητων «καθηγητών» συνασπίζεται για να διατηρήσει δικαιώματα σε βάρος των πληβείων και των ιθαγενών, καταγελώντας την αντίσταση εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών ως αναχρονιστική.

Οι μαθητές πρέπει να «ανακαλύψουν» τη γνώση στις εκτυπωμένες σελίδες του κράτους.
Οι άνεργοι να συνεχίζουν να είναι άνεργοι πληρώνοντας φόρους, ικανοποιημένοι που δεν απολύονται, χαρούμενοι αν τους προσλάβει κάποιος βουλευτής στην προσωπική του ΜΚΟ.
Οι συνταξιούχοι να περιμένουν τη επόμενη περικοπή.
Οι δημόσιοι την αναμονή της εφεδρείας .
Η κοινωνία όλη, την κόλαση.!

Μήπως ήρθε η ώρα να τους ανατρέψουμε;

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Σάββατο 17 Σεπτέμβρη: Διεθνής μέρα δράσης ενάντια στη δικτατορία των αγορών

Ληστρικές υφαρπαγές μισθών, συντάξεων, σπιτιών, έκτακτες εισφορές «αλληλεγγύης», ούτε μισό ευρώ για τη Δημόσια Παιδεία, Υγεία και Μεταφορές, ειδικά φορολογικά τέλη για όποιον δεν μένει στο δρόμο, έκτακτα μέτρα, κι άλλα μέτρα  μέχρι τον τελικό αφανισμό μας.
Για ποιον δανείζονται οι κυβερνήσεις; Σε ποιον στέκονται αλληλέγγυες και επιβάλλουν κι άλλα «χαράτσια»;
Χρόνια τώρα τράπεζες, πολυεθνικές, ιδιωτικά ιδρύματα, η απανταχού διεθνής τοκογλυφία πίνοντας όσο αίμα μας έχει απομείνει πλουτίζουν, καταδικάζοντας όλο τον πλανήτη στην εξαθλίωση, την ανέχεια, την απόγνωση. Οι πολιτικές εξουσίες και η ελληνική κυβέρνηση πουλάνε προστασία σ’ όλον αυτό το συρφετό της οικονομικής μαφίας. Για να συνεχίζει ανενόχλητο αυτό το ανθρωποφάγο καρτέλ κερδοσκόπων να λεηλατεί τις ζωές μας, να διαχειρίζεται το δημόσιο πλούτο, να μας βάζει φυλακή γιατί δεν έχουμε πια να του καταθέσουμε ούτε τον κουμπαρά των παιδιών μας. Η Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια έχει δανειστεί με επαχθείς όρους πάνω από 485 δισεκατομμύρια ευρώ από τα οποία πάνω από 400 έχουν πάει στις τράπεζες.
Από ποιον δανείζονται; Σε ποιον δηλώνουν ότι «έχουμε πόλεμο» ;
Δανείζονται, δηλαδή κλέβουν όλους εμάς. Τους αναλώσιμους.  Εργαζόμενους, Ανέργους, Επισφαλείς, Συνταξιούχους, Φοιτητές, παιδιά που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί. Κηρύσσουν τον πόλεμο ενάντια σε όλη την κοινωνία. Μας καθησυχάζουν όμως ότι ο πόλεμος αυτός θα είναι τρυφερός αφού για κάθε οικογένεια θα υπάρχει ένας εργαζόμενος.
Η ζωή μας δεν παίζεται στο παγκόσμιο καζίνο σας! Καμιά εθνική συναίνεση στο βωμό των τοκογλύφων!
Συσπειρωνόμαστε και αντιστεκόμαστε πέρα από χρώματα, κόμματα και  πάσης φύσεως τερτίπια που ως στόχο έχουν τη συντήρηση αυτού του σάπιου συστήματος. Η οικονομική κατοχή, η δικτατορία των αγορών και το παγκόσμιο λόμπυ της οικονομικής μαφίας θα μας βρει απέναντι της!
Γι’ αυτό, το Σάββατο 17 Σεπτέμβρη
Συγκεντρωνόμαστε στην πλατεία Συντάγματος, στις 12 το μεσημέρι και διαδηλώνουμε εν μέσω θεατρικών δρώμενων μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδος.
Συζητάμε και οργανώνουμε κοινωνικές μορφές αυτοοργάνωσης, στις 15.00 μ.μ, στο Σύνταγμα με δράσεις που προωθούν την αλληλέγγυα οικονομία (ανταλλακτικό παζάρι, συζητήσεις για το κοινωνικό νόμισμα και την τράπεζα χρόνου και συναντήσεις με δίκτυα παραγωγών και καταναλωτών)
Ανταλλάσουμε απόψεις όλοι μαζί, στις 20.00 μ.μ., με την προβολή ταινιών με θέμα το χρήμα (“Inside Job” και “ Us now!”)
Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι χρήμα!
Οι άνθρωποι είναι πάνω απ’ το χρήμα!
Ισότητα-Δικαιοσύνη-Αξιοπρέπεια - Αλληλεγγύη
Άμεση Δημοκρατία τώρα!
Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ


Συνaδέλφισσες –συνάδελφοι,
Ενόψει του προαναγγελθέντος νέου σκληρότερου
μετωπικού γύρου αντεργατικής καταιγίδας που με την
εφαρμογή του μέτρου της «εργασιακής εφεδρείας» πετάει
μαζικά στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους και ανατρέπει τους
εναπομείναντες στοιχειώδεις κοινωνικούς όρους της ζωής μας,
σας καλούμε αύριο Τετάρτη 14.09.2011 ώρα 12.30 σε
συνέλευση στην αίθουσα του 9ου ορόφου Καρόλου 1-3 με θέμα:

•ΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΜΕΣΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΩΝ ΜΑΖΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ
ΑΓΩΝΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Όλοι μαζί με την ενότητα μας στο πεδίο της μάχης με
πράξεις και όχι με λόγια μπορούμε να αντιστρέψουμε το κλίμα
της μοιρολατρίας και να περάσουμε από το «τώρα δεν γίνεται
τίποτα» στο «με τους αγώνες όλα ανατρέπονται».

Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Τώρα που οι εκτελεστές
των «συμβολαίων θανάτου» των εργατικών δικαιωμάτων
ελπίζουν εξαιτίας της δικής μας αδράνειας να πετύχουν
συντριπτική νίκη σε βάρος μας πρέπει να ξεσηκωθούμε
αντιτάσσοντας οργανωμένα το σύνολο των δυνάμεων μας.
Απ’ αυτήν την κρίσιμη αποφασιστική συνέλευση και τις
επερχόμενες κοινωνικές αναμετρήσεις δεν πρέπει να λείψει
κανείς.

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ – ΑΤΤΙΚΗΣ

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Ανοιχτή συνάντηση για το χαράτσι στα «μπλοκάκια»


Οι έκτακτες εισφορές του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος (ανάμεσά τους και το περίφημο «τέλος επιτηδεύματος», το χαράτσι στους εργαζόμενους με «μπλοκάκι») θα αρχίσουν να επιβάλλονται μέσα στον Σεπτέμβριο. Ήρθε ο καιρός να περάσουμε κι εμείς στη δράση: να οργανώσουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις απέναντι στην εκστρατεία που έχει εξαπολυθεί εναντίον όλων μας με στόχο την υποβάθμιση της ζωής μας. 

Στο πλαίσιο της ανοιχτής Πρωτοβουλίας Εργαζομένων με Μπλοκάκι που συστήθηκε το καλοκαίρι, ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών καλεί όλους τους συναδέλφους που εργάζονται με Απόδειξη Παροχής Υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το τυπικό εργασιακό καθεστώς τους (ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, υπάλληλοι) και την ειδικότητά τους (εκπαιδευτικοί, μηχανικοί, δημοσιογράφοι, μεταφραστές-επιμελητές-διορθωτές, γραφίστες, ψυχολόγοι, κ.ά.), σε ανοιχτή συνάντηση, την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου, στις 8 μ.μ., στα γραφεία του Συλλόγου, Μαυρικίου 8 & Μαυρομιχάλη, Νεάπολη Εξαρχείων.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Όλοι στον αποκλεισμό της ΔΕΘ και στις πλατείες



Σάββατο 10/9: Aποκλείουμε τη ΔΕΘ – Κατακλύζουμε τις πλατείες της χώρας

Τους τελευταίους μήνες από τη Μέση Ανατολή και τη Λατινική Αμερική ως την Ευρώπη εκατομμύρια ανθρώπων απαιτούμε στις πλατείες και τους δρόμους να δοθεί ένα τέλος στο σάπιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Βιώνουμε την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας, προκειμένου να διαλυθεί και να ξεπουληθεί το σύνολο της κοινωνίας. Κάθε δόση του δανείου σημαίνει θυσίες μισθών, συντάξεων, θέσεων ανεργίας, δημόσιου πλούτου, δημοκρατικών και ατομικών ελευθεριών. Για κάθε νέο μέτρο που παίρνουν, εντείνουν την καταστολή εναντίον του λαού με χημικά, ξυλοδαρμούς και άδικες συλλήψεις.

Στις 25 Μαΐου βρεθήκαμε αγανακτισμένοι με αυτή την κατάσταση. Η αγανάκτησή μας μετατράπηκε σε απόφαση να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Παραμονές της ΔΕΘ, το πολιτικό σύστημα ξαναστρέφει στον λαό το περίστροφο που δήθεν η τρόϊκα τους κόλλησε στον κρόταφο. Όλη η κοινωνία είναι στο στόχαστρο και κάθε κομμάτι της αρχίζει να υψώνει τη δική του φωνή.

Θα μας βρούνε μπροστά τους όλους ενωμένους. Στους δρόμους, στις λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε χώρο και πλατεία, συζητάμε, συναποφασίζουμε αντιστεκόμαστε και δημιουργούμε το δικό μας μέλλον και το δικό τους τέλος.
Συνεχίζουμε το Σάββατο 10/9 με αποκλεισμό της ΔΕΘ και συγκεντρώσεις σε κάθε πλατεία στις 6μμ.
Οι πλατείες είμαστε εμείς και είμαστε παντού.

Ισότητα-Ελευθερία-Αξιοπρέπεια
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!
Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος 7/9

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Συζήτηση: οι αγώνες για το νερό στην Βολιβία
























Την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου στις 20.30 θα πραγματοποιηθεί στο Αυτόνομο Στέκι (Ζ. Πηγής 95-97 & Ισαύρων Εξάρχεια)  συζήτηση  με θέμα: «Οι αγώνες για το νερό στην Βολιβία» με τον Oscar Oliveira
Διοργάνωση: Αυτόνομο Στέκι

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Συγκέντρωση έξω από τα γραφεία του tvxs, Τετάρτη 7/9, 7 μ.μ.




































tvxs.gr: Εκμετάλλευση χωρίς σύνορα

Στις 17 Αυγούστου ο Στέλιος Κούλογλου απέλυσε μέσω e-mail εργαζόμενη στο tvxs, που δούλευε part-time και με μπλοκάκι.

Στο κάτεργο tvxs αυτές είναι οι εργασιακές συνθήκες: ελάχιστοι ασφαλισμένοι εργαζόμενοι, οι υπόλοιποι "μαύροι", "μπλοκάκηδες", σε "πρακτική άσκηση" ή "εθελοντές". Παρόμοιες είναι οι συνθήκες εργασίας και στα υπόλοιπα ενημερωτικά sites.

Απαντάμε στα αφεντικά με την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς μας και τη συλλογική μας δράση. Την επισφάλεια που μας φορέσανε καπέλο, ας την μετατρέψουμε σε ανασφάλεια δική τους.

Άμεση ανάκληση της απόλυσης της εργαζόμενης Α.Σ.
Κανένας "μαύρος", κανένας με "μπλοκάκι"
Συλλογική Σύμβαση Συντακτών για όλους τους εργαζόμενους στα sites

Συγκέντρωση Τετάρτη 7/9
Ώρα 7 μ.μ.
'Εξω από τα γραφεία του tvxs,
Διον. Αρεοπαγίτου 3


Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
http://katalipsiesiea.blogspot.com/

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Τι ονομάζουμε δημιουργική κοινότητα; Σχόλιο στο κείμενο του Κ.Χ. "Άμεση Δημοκρατία και Οικονομία"

Καλό, οραματικό και απαραίτητο το κείμενο σας... Θα ζητούσαμε όμως από εσάς μια πιο συγκεκριμένη ανάλυση για έναν όρο που χρησιμοποιείται πολύ στο κείμενο σας αλλά δεν είναι κατά την γνώμη μου εις βάθος αποσαφηνισμένος: ο όρος "κοινότητα".

Θέλετε να πείτε "τοπική κοινότητα", "γειτονιά", "χωριό"; Στο σύγχρονο κόσμο αυτό δεν είναι αυτονόητο.

Δεν έχουμε ζήσει σε χωριά για να ξέρουμε πως είναι να μοιράζεσαι ή να σου έχει επιβληθεί η ίδια κουλτούρα με όλους, δεν ζήσαμε σε χωράφια ώστε να μπορούμε να φανταστούμε πως μπορούμε να τα καλλιεργήσουμε όλοι μαζί κάνοντας κατά βάση αυτό στην ζωή μας, δεν έχουμε μια κοινή "γλώσσα" να υπερασπιστούμε αφού οι κοινωνικές κουλτούρες είναι πολλές και διαφορετικές, δεν έχουμε κοινά ήθη και έθιμα όλοι με όλους και άρα δεν υπάρχει μια "κοινότητα" με την παραδοσιακή έννοια του όρου.

Για παράδειγμα οι "Ζαπατιστικές" ιθαγενικές φυλές των Μάγιας στην Τσιάπας του Μεξικού ακριβώς αυτά τα κοινά είχαν και αυτά υπερασπίστηκαν και για αυτά αγωνίζονται, νικούν και επιβιώνουν πολιτισμικά εδώ και 500 χρόνια σε τόσο δύσκολες καταστάσεις. Προστατεύουν εσωτερικά (από κάθε αλλοίωση) και εξωτερικά (από κάθε επίδραση) μια κοινή κουλτούρα, την κοινή γη και μια κοινή γλώσσα. Δεν υπάρχει όμως έως τώρα λύση για το ερώτημα για το πως θα μοιάζει ένα κίνημα Urban Zapatismo, δηλαδή ένας Ζαπατισμός της Πόλης.

Επίσης δυστυχώς, προς απάντηση αυτών που λένε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, ισότητα και αντι-ιεραρχκή οργάνωση αν δεν καταστραφούν οι μεγαλουπόλεις θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι η απόπειρα του Πολ Ποτ (κίνημα Ερυθρών Χμερ ) στην Καμπότζη να διαλύσει τις πόλεις επιβάλλοντας την αποκέντρωση επέφερε πάρα πολλά εκατομμύρια νεκρούς, πείνα και εξαθλίωση και όχι την Ισότητα και φυσικά όχι την Ελευθερία. Οργανώνουμε την επανάσταση λοιπόν στις πόλεις και για χάρη της ζωής στην πόλη. Σίγουρα μια πόλη διαφορετική, πράσινη, με αγρούς, ποτάμια, δάση, χωράφια και κήπους μέσα στο σώμα της αλλά σύγχρονη "Πόλη"....μέρος που ζουν εκατομμύρια "συγκάτοικοι".

Για πολλούς από εμάς που βασίζουμε την ζωή μας και την σκέψη μας στους τρόπους του 21ου αιώνα και όχι του 19ου, η "κοινότητα" είναι επιλογή και όχι χωρικός καταναγκασμός, ούτε κοινά και επιβεβλημένα για όλους ήθη και έθιμα, ούτε απαιτεί απαραίτητα μια επιβεβλημένη από τον χώρο προσωπική επαφή και την πρόσωπο με πρόσωπο γνωριμία με ανθρώπους που δεν μοιράζεσαι τις ίδιες επιθυμίες, επιλογές, πολιτισμικούς κώδικες και διαθέσεις μαζί τους.

Συμμετάσχουμε σε κοινότητες που έχουν να κάνουν με τα ενδιαφέροντα, τις πολιτισμικές επιλογές, τις κοινωνικές μας τάσεις, τις διαθέσεις και ανάγκες της έκφρασης, τα όνειρα, τις επιθυμίες, τα πνευματικά ενδιαφέροντα και τα εφαρμοσμένα σχέδια.

Υπό αυτή την λογική, συμφωνώ σε πολλά με το κείμενο σας, αλλά δεν ξέρω αν εννοούμε το ίδιο πράγμα όταν λέμε "κοινότητα". Για εμένα "κοινότητα" είναι οι πνευματικοί μου φίλοι, οι άνθρωποι που έχουν κοινούς κώδικες συμπεριφοράς, κοινά ενδιαφέροντα και κοινές πολιτισμικές επιλογές με εμένα. Άρα και κοινά σχέδια για την παραγωγή και την κατανάλωση, την ζωή και τις επιθυμίες, κοινές καταναλωτικές ανάγκες και κοινές εκφραστικές ανάγκες, κοινά εκφραστικά μέσα άρα και κοινά προϊόντα, κοινές επιλογές και άρα κοινά δίκτυα ελεύθερης προσφοράς αυτών και κοινής διαχείρισης των μέσων παραγωγής τους. Αυτό είναι για εμένα η "κοινότητα" μου.

Καθώς δεν έχω καμία διάθεση να επιβάλλω με απολυταρχικό τρόπο τις "ειδικές" πολιτισμικές μου επιλογές στην γειτονιά μου... η γειτονιά ή η πόλη μου ή η χώρα μου γίνονται πολύ μικρά, πολύ στενά πλαίσια για να ταυτίσω την δημιουργικότητα, την απέραντη φαντασία της κοινωνίας, την ελεύθερη διαφορετικότητα και τις ατομικές μου επιλογές με αυτές. Άρα, δεν μπορώ να επιτρέψω στην συνέλευση κατοίκων γειτονιάς ή πόλης να καθορίσει αυτή τις επιλογές, τις πράξεις και τα εφαρμοσμένα σχέδια της κολεκτίβας μου και των υπόλοιπων άπειρων δημιουργικών ομάδων.

Δεν μπορώ να φανταστώ την συνέλευση γειτονιάς (την "κοινότητα";) να αποφασίζει εάν η δημιουργικότητα της κολεκτίβας στην οποία συμμετάσχω (σε ένα υποτιθέμενο μετα-εξεγερσιακό σχήμα διαβίωσης) είναι χρήσιμη ή όχι. Δεν θα θεωρούσα ελεύθερη ζωή μια συνθήκη στην οποία η "κοινότητα" (το χωριό; η πόλη; η γενική συνέλευση;...ποιά ακριβώς "κοινότητα";) θα κατέχει τα μέσα παραγωγής και άρα θα επιλέγει αυτή αν είναι χρήσιμη, απαραίτητη ή "σωστή" η ιδέα αυτού που επιθυμούμε σαν κολεκτίβα να παράγουμε και να το μοιράσουμε δωρεάν σε όσους το έχουνε ανάγκη ή το επιθυμούν.

Τα μέσα παραγωγής πρέπει να είναι "κοινά", και η πρόσβαση σε αυτά να είναι ανοιχτή σε όλες τις δημιουργικές κολεκτίβες όμως η κεντρική απόφαση για το τί παράγεται και με ποιό τρόπο, πρέπει να είναι στην διακριτική ευχέρεια και στα κοινωνικά δίκτυα επικοινωνίας αυτών που εργάζονται σε αυτές τις κολεκτίβες και όχι στο κεντρικό, ασαφές, εύκολα χειραγωγήσιμο και ελλιπούς «ειδικής» κατάρτισης σχήμα της "γενικής συνέλευσης κατοίκων γειτονιάς ή περιοχής". Στις γενικές συνελεύσεις της "κοινότητας" ή καλύτερα της περιοχής, απομένει ένας σημαντικός ρόλος διαχείρισης του χώρου, άπειρες δημιουργικές ιδέες που μπορούν να προκύψουν, τμήματα της παραγωγής τροφής και στέγασης, του καθαρισμού, της υγείας, τμήματα της εκπαίδευσης, της κουλτούρας, διαδικασίες έκφρασης της κοινής γνώμης, συμβουλευτικής και αρωγής προς τις δημιουργικές κολεκτίβες αλλά δεν μπορώ να δω κάποιο κεντρικό, απόλυτο ή αποκλειστικό ρόλο στην παραγωγή κανενός από όλα όσα χρειαζόμαστε για να ζούμε ευτυχισμένοι.

Η παραγωγή πρέπει να είναι στα χέρια των δημιουργικών ομάδων, των κολεκτίβων, των πρωτοβουλιών, των συνελεύσεων κοινού ενδιαφέροντος, των ανθρώπων που επιλέγουν να συναντηθούν, να συζητήσουν, να σχεδιάσουν και να παράγουν αποτέλεσμα. Η δωρεάν προσφορά αυτού του αποτελέσματος θα εξασφαλίζει την ίση πρόσβαση όλων σε όλα, την κοινωνική αλληλεγγύη, την οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ισότητα.

Ακόμα και στην Αρχαία Αθήνα ( όσο κατάφερε να εφαρμόσει ριζώματα και πρωτόλειες εκφάνσεις «Άμεσης Δημοκρατίας») οι συνελεύσεις του Δήμου αποφασίζανε για κάποια πράγματα (τον δημόσιο χώρο, τον πόλεμο, την άμυνα και φροντίδα της πόλης κ.α.) αλλά το εμπόριο και οι εμπορευματικές σχέσεις καθόριζαν την ζωή και αυτές δυστυχώς δεν τις άγγιξε καμιά συνέλευση. Χρειαζόμαστε μια αλτρουιστική απάντηση που να υπερβαίνει τις σχέσεις ανταλλαγής, τις εμπορευματικές σχέσεις, το χρήμα, το κέρδος και την μισθωτή εργασία και αυτή δεν μπορεί να έρθει από τις γενικές συνελεύσεις αλλά από τις ειδικές δημιουργικές κοινότητες, την συμμετοχή, την δέσμευση, την υπευθυνότητα και την ελεύθερη πρωτοβουλία.

Χρειαζόμαστε επίσης έναν τρόπο να εφαρμόσουμε αυτά τα πειράματα ανταγωνιστικά προς τον καπιταλισμό και το Κοινοβούλιο εδώ και τώρα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την συμμετοχή όλων μας σε δημιουργικές ομάδες, πρωτοβουλίες και κολλεκτίβες και όχι με την ατέρμονη συζήτηση σε συνελεύσεις "Άμεσης Δημοκρατίας", όσο και αν αυτές είναι απαραίτητες στην εποχή μας για την μεταστροφή του κυρίαρχου πολιτισμικού και πολιτικού παραδείγματος

Θέλω να πιστεύω ότι η "δικτυακή" λογική του 21ου αιώνα μπορεί να πάει τις επιλογές και τους τρόπους οργάνωσης της παραγωγής με ελευθεριακό, αντι-ιεραρχκό, δωρεάν και μη-εκμεταλλευτικό τρόπο πολύ πιο πέρα από τους τρόπους που φανταζόντουσαν οι θεωρητικοί μας πατέρες, όποιους και αν επιλέγει ο καθένας μας ως τέτοιους.

Εργασία μας είναι να καταλαβαίνουμε που ζούμε έτσι ώστε να ριζώνουμε στην κοινωνία από όπου προερχόμαστε αλλά και να αλλάζουμε αυτή την κοινωνία και τους τρόπους που σκέφτεται, δρα και ονειρεύεται, διαβλέποντας τις πολιτισμικές τάσεις και τις δυνατότητες που μας προσφέρει αυτή η λεπτή γραμμή που ενώνει όλα όσα γνωρίζουμε από το "παρελθόν" και όλα όσα πράττουμε "τώρα" με όλα όσα θα γνωρίζουμε και θα κάνουμε στο άμεσο "μέλλον".

Ελπίζω να έγινα κατανοητός σε αυτό τον μικρό χώρο που τοποθέτησα τις σκέψεις μου και να προσέφερα με το ερώτημα μου "τί ονομάζουμε δημιουργική κοινότητα;" το άνοιγμα του ορίζοντα δεδομένων αυτής της αναζήτησης.

Τάσος Σαγρής / Κενό Δίκτυο 

Από τη συζήτηση στο Σύνταγμα με θέμα "Τοπικές κοινωνίες, Αλληλέγγυα οικονομία και Άμεση δημοκρατία"

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ξεκινάει σήμερα το τριήμερο Άμεσης Δημοκρατίας στο ΑΠΘ



"Ο αγώνας μας για την υπεράσπιση του νερού θα πρέπει να αποτελείται από τα ίδια χαρακτηριστικά της μορφής του νερού ,
δηλαδή διαύγεια, καθαρότητα και ευελιξία στη μορφή του....έτσι θα καταλάβουμε ότι νερό για όλους σημαίνει δημοκρατία για όλους...." Oscar Olivera (προσκεκλημένος στο τριήμερο)
4 /9 /2011 πλατεία Επον στην ανοιχτή εκδήλωση του δικτύου πολιτών Γιαννιτσών.


Στις 5/6/7 Σεπτεμβρίου Θεσσαλονίκη ξεκινάει η τριήμερη συνάντηση άμεσης δημοκρατίας
με προσκεκλημένους από Βολιβία, z-net -USA, Ισπανία, Βερολίνο και συλλογικότητες,
κοινότητες αυτοδιαχειριζόμενων δομών και θεματικές από την πλατεία συντάγματος και από όλη την χώρα,
συνελεύσεις, συναυλίες, αγώνες για το νερό, για την υπεράσπιση των κοινοτικών αγαθών
των δασών και των βουνών της Β. Χαλκιδικής και Θράκης, για την οικολογική διαχείριση των
απορριμάτων ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων κοινών και αγαθών.

Το πρόγραμμα του τριημέρου και πληροφορίες εδώ:
http://amesidimokratiafest.org/

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Πρόταση της Θεματικής Άμεσης Δημοκρατίας για διαβούλευση στη Λαϊκή Συνέλευση Συντάγματος


Άμεση Δημοκρατία

Γιατί γέμισαν οι πλατείες με ανθρώπους από διαφορετικές αφετηρίες;
Ποια είναι η βαθύτερη αιτία που τους ενώνει και παραμερίζει ό,τι τους χώριζε;
Γιατί το φαινόμενο απλώνεται ραγδαία σε πολλές χώρες;

Eπειδή η κρίση, που έσπειρε το σύστημα στην ανθρωπότητα, έφερε τον άνθρωπο, την κοινωνία και τη φύση στα όρια της αντοχής και της ανοχής τους, όπως αποδεικνύει και η σημερινή βάρβαρη ελληνική πραγματικότητα.

Ζήσαμε την εποχή των κραυγαλέων ανισοτήτων, θεοποιήσαμε το χρήμα και υποδουλωθήκαμε στις τράπεζες και τις πολυεθνικές. Διαποτίσαμε τις ανθρώπινες σχέσεις με τον ανταγωνισμό, το ατομικό συμφέρον. Ανεχτήκαμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου όπως ανεχτήκαμε και τον βιασμό της φύσης στο όνομα της αναπτύξης.Αφήσαμε άλλους (αρχηγούς, κυβερνήτες, βουλευτές και τους οικονομικούς τους εντολείς) να αποφασίζουν για εμάς.

Τώρα ήρθε η ώρα της ανατροπής.

Από την πρώτη μέρα, στις 25 Μαΐου στο Σύνταγμα, αναδείξαμε την άμεση δημοκρατία σε πρόταγμα και αρχίσαμε να την εφαρμόζουμε, αποφασίζοντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.Η εξουσία πηγάζει από το λαό, αλλά μέχρι σήμερα ασκείται μόνο στο όνομα του λαού, στην πραγματικότητα ερήμην του και σε βάρος του. Ο λαός, αντί να είναι κυρίαρχος, έχει εκχωρήσει την κυριαρχία του.
Η ιδιότητα του πολίτη υπάρχει όταν ο ίδιος ασκεί πολιτική. Η ιδιότητα του πολίτη δεν μεταβιβάζεται, αλλά ασκείται αυτοπροσώπως από τον ίδιο. Η εκχώρηση της ιδιότητας του πολίτη, η αντιπροσώπευση, συνεπάγεται την απώλεια της ελευθερίας του. Το άτομο γίνεται πολίτης, όταν, κατά τη συμμετοχή του στα κοινά, υπερβαίνει το ιδιωτικό και ατομικό και μεταβαίνει στο συλλογικό. Η ίδια η άσκηση της πολιτικής είναι αυτή που εκπαιδεύει συνεχώς τους πολίτες να γίνονται και να είναι ικανοί στη διαχείριση των κοινών.

Ως συνέπεια όλων των παραπάνω ο πολίτης οφείλει να προστατεύει αποφασιστικά την πολιτική του ιδιότητα απέναντι σε κάθε απόπειρα ετεροκαθορισμού, προερχόμενη είτε από μηχανισμούς διαμόρφωσης της “κοινής γνώμης” (ΜΜΕ), είτε από πολιτικά κόμματα που μετατρέπουν τους πολίτες σε οπαδούς, ψηφοφόρους και πελάτες. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο αφαίρεσης της πολιτικής ιδιότητας εντάσσονται, ξεκάθαρα, οι εκλογές και όλα τα δήθεν νομιμοποιητικά δημοψηφίσματα ή οι μορφές ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που “καλλιεργούνται” από τα πάνω, μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν μια πλαστή εντύπωση εμβάθυνσης της δημοκρατίας.

Στο πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας, της μόνης πραγματικής δημοκρατίας, διασφαλίζεται ότι ο λαός ασκεί ο ίδιος την εξουσία, μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις. Η κάθε λαϊκή συνέλευση ως θεσμοθετημένο σώμα ασκεί κάθε εξουσία στο χώρο της ευθύνης και αρμοδιότητάς της. Ο λαός ασκεί όλες τις εξουσίες, αφού,
-είναι αυτοτελής και αυτοκυβερνάται, καθώς ο ίδιος ο λαός ασκεί αφενός την κυβερνητική εξουσία (δηλαδή, διαβουλεύεται ο ίδιος για κάθε τι που τον αφορά και παίρνει ο ίδιος όλες τις σχετικές αποφάσεις, εσωτερικών ή εξωτερικών υποθέσεων) και αφετέρου την εκτελεστική εξουσία εφαρμόζοντας ο ίδιος τις αποφάσεις που έχει λάβει σε οργανωτικό, διοικητικό και εκτελεστικό επίπεδο.
-
είναι αυτόνομος, ασκεί τη νομοθετική εξουσία, δίνοντας ο ίδιος στον εαυτό του όλους τους νόμους του, και
- είναι αυτόδικος, ασκεί ο ίδιος τη δικαστική εξουσία.

Η λαϊκή συνέλευση μπορεί να κάνει λάθος, αλλά ακριβώς επειδή είναι η ίδια που κάνει λάθος, είναι και η ίδια που μπορεί να το διορθώσει.

Η Άμεση Δημοκρατία έρχεται ως αναγκαίο πρόταγμα για μια ριζική ανατροπή του συστήματος της αντιπροσώπευσης , της εμπορευματοποίησης των πάντων και της έκπτωσης του ανθρώπου σε εργαλείο πλουτισμού, που είναι ενάντια στη δημιουργική αναπτυξη του συνόλου της κοινωνίας και του κάθε ατόμου χωριστά. Προϋποθέτει και συνεπάγεται τη διαρκή ενεργή συμμετοχή του συνόλου της κοινωνίας στα κοινά. Η Άμεση Δημοκρατία είναι ταυτόχρονα διαδικασία διαβούλευσης, λήψης και εφαρμογής των αποφάσεων, πολιτειακό σύστημα και τρόπος κοινωνικής συνύπαρξης. Το περιεχόμενο όλων αυτών είναι η αυτονομία της κοινωνίας που η ίδια δημιουργεί τους θεσμούς της και κυβερνάται απευθείας από ελεύθερους και ισότιμους πολίτες. Αυτός ο τρόπος κοινωνικής οργάνωσης δεν αφήνει κανένα χώρο για ιεραρχίες, αρχηγούς, κυβερνήτες και κόμματα, αλλά μόνο για πολίτες που βιώνουν και ασκούν την πολιτική και ταυτόχρονα ασκούνται σε αυτήν. Για ανθρώπους, που όλοι βιώνουν την χαρά της ατομικής πρωτοβουλίας, της συλλογικής προσπάθειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης.

Στον πυρήνα της σημερινής κρίσης βρίσκεται ακριβώς το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι μέσον, είναι αναλώσιμος, στην υπηρεσία της δικτατορίας των αγορών και του χρήματος. Είναι όμως η κοινωνία που πρέπει να έχει τον αποκλειστικό λόγο για το τι, πώς και για ποιόν παράγει. Για να υπάρξει η Άμεση Δημοκρατία στην πλήρη της έννοια χρειάζεται όχι μόνο να πάρει στα χέρια της η κοινωνία την οικονομία, αλλά και να την προσαρμόσει σε διαστάσεις που να ανταποκρίνονται σε ανθρώπινα μέτρα, κοινωνικούς στόχους και περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Σε μια τέτοια βάση, όλοι οι πόροι της κοινής μας ζωής και τα μέσα ικανοποίησης των κοινών μας αναγκών δεν μπορεί παρά να είναι κοινά, στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας που αδιαμεσολάβητα αποφασίζει την ισότιμη για όλους, και με σεβασμό στο περιβάλλον, διανομή τους.Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μέσον, ούτε το οικοσύστημα μπορεί να θεωρειται ανεξάντλητο και αναλώσιμο.

Οι αρχές της άμεσης δημοκρατίας διαφέρουν από τις αρχές που τέθηκαν στο παρελθόν και ήταν ανοιχτές σε κάθε λογής παραβιάσεις από το γεγονός ότι εγγύηση για την τήρησή τους είναι ο διαρκής έλεγχος από όλους τους πολίτες. Οι αρχές αυτές, όπως προκύπτουν από αυτό που βιώνουμε στην Πλατεία Συντάγματος αλλά και από ανάλογες ιστορικές εμπειρίες είναι:

1.Ελευθερία 2.Ισότητα 3.Αλληλεγγύη 4.Αυτονομία

Οι θέσεις για την άμεση δημοκρατία με βάση τις αρχές αυτές είναι :

1. Ο δημόσιος χώρος είναι ανοιχτός στη συμμετοχή όλων και ανήκει σε όλους.

2. Η ισότιμη συμμετοχή όλων στη διαμόρφωση, λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων και ελέγχου της εφαρμογής τους, τόσο στη σφαίρα της πολιτικής όσο και της οικονομίας είναι θεμελιώδης προϋπόθεση. Όλοι ελέγχουν και ελέγχονται για αυτοβελτίωση και βελτίωση των λειτουργιών της κοινωνίας.

3. Οι αναγκαίες εκπροσωπήσεις έχουν χαρακτήρα συντονιστικό ή εκτελεστικό και όχι διαμεσολαβητικό, αντιπροσωπευτικό ή αποφασιστικό.

4. Όλοι οι εκπρόσωποι κληρώνονται είτε απευθείας από το σώμα της λαϊκής συνέλευσης είτε από ψηφισμένο από αυτήν κατάλογο όταν απαιτούνται ειδικές γνώσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι άμεσα ανακλητοί, λογοδοτούν κατά τη διάρκεια εξάσκησης των καθηκόντων τους και κρίνονται στον απολογισμό τους με τη λήξη αυτών των καθηκόντων.

5. Η ύπαρξη πολλών τοπικών συνελεύσεων (γειτονιάς, δήμου, εργασιακών χώρων, χώρων σπουδών, κτλ) οι οποίες επικοινωνούν μεταξύ τους είναι ο θεμέλιος λίθος της άμεσης δημοκρατίας. Η συμμετοχή σε αυτές δεν είναι ευκαιριακή αλλά υπεύθυνη και όσο το δυνατόν πιο τακτική. Η επικοινωνία μεταξύ των τοπικών συνελεύσεων δημιουργεί ένα οριζόντιο (μη ιεραρχικό) δίκτυο, που έχει σαν σκοπό τον συντονισμό των θέσεων και των δράσεων που απαιτούνται.

Είμαστε σε μια ιστορική καμπή, μπροστά στην πρόκληση αλλά και το μοναδικό
προνόμιο να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, ανατρέποντας αυτό το χρεωκοπημένο σύστημα αξιών και θεσμών που καπηλεύεται τις ζωές μας.
Τα θέλουμε όλα για όλους. Είμαστε η ιστορία σε κίνηση.

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Θεμέλιο της αυτοκυβέρνησης η κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση



Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.

Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, αυτονομία, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Το ερώτημα ποιος παράγει, γιατί παράγει, πώς παράγει, πόσα παράγει, είναι κομβικό στο πλαίσιο της Άμεσης Δημοκρατίας. Μέχρι τώρα το ερώτημα αυτό δεν τίθεται καν· ο «οικονομικός αυτοματισμός» της ιδιοκτησίας και της αγοράς τα έχει αναλάβει όλα πριν από εμάς για εμάς, και κυρίως εναντίον μας. Κι όμως, τι πιο βασικό για μια κοινωνία από τον από κοινού προσδιορισμό των αναγκών μας και του τρόπου της ικανοποίησής τους; Χωρίς τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς γι' αυτό και να δημιουργούμε τα κοινά μέσα για την υλοποίηση αυτής της απόφασης, η όποια δραστηριότητά μας μετατρέπεται σε μια αλλότρια και εχθρική δύναμη απέναντί μας. Γι' αυτό σήμερα ο κοινωνικός πλούτος που δημιουργούμε δεν ανήκει σε μας αλλά συγκεντρώνεται στα χέρια των οικονομικών ολιγαρχιών, στερώντας ακόμη κι αυτά τα μέσα επιβίωσης από τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη και οδηγώντας σε ανεπίστρεπτες οικολογικές καταστροφές.

Ας ξαναρχίσουμε, λοιπόν, από εκεί που ξεκίνησε η «πολιτική οικονομία» που νομιμοποίησε εν είδει φυσικού νόμου την ιδιοκτησία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος κάποιοι λίγοι να κατέχουν τα μέσα παραγωγής και οι περισσότεροι να διαθέτουν μόνο τη εργασιακή τους δύναμη προς εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος η μετατροπή της δημιουργικής δραστηριότητας του ανθρώπου σε εργασία για την εξασφάλιση της επιβίωσής του. Δεν είναι φυσικός νόμος να υπάρχει διεύθυνση και δεσποτεία, μέσω των τεχνικών, επιστημονικών και διοικητικών ιεραρχιών, πάνω στη δραστηριότητα του ανθρώπου και της κοινωνίας. Δεν είναι φυσικός νόμος το να γίνεται ο προσδιορισμός των αναγκών μας από δυνάμεις έξω από εμάς, που έχουν ως μοναδικό κριτήριό τους το κέρδος, και η κάλυψη αυτών των αναγκών να επαφίεται στις απρόσωπες, αφηρημένες δυνάμεις του χρήματος. Όλα αυτά δεν είναι παρά επιλογές που μας έχουν επιβληθεί από τις ολιγαρχίες της ιδιοκτησίας και του πλούτου, επιλογές που αναπαράγουν τη θέση τους και υπεξαιρούν τη δυνατότητά μας για ατομικό και κοινωνικό αυτοκαθορισμό.

Από τότε που η οικονομία διαχωρίστηκε από το σύνολο των κοινωνικών δραστηριοτήτων και επιβλήθηκε ως ο μοναδικός ηγεμόνας πάνω σε όλες τις πτυχές της ζωής, όλα έγιναν οικονομία. Ο χρόνος έγινε χρήμα, η εργασία εμπόρευμα, η επιβίωση αγορά, ακόμη και ο ίδιος ο άνθρωπος έγινε homo oeconomicus και παραγωγός-καταναλωτής, ένα συμφεροντολογικό πλάσμα που όλη του η ζωή είναι τάχα ένας υπολογισμός κόστους-οφέλους, κέρδους και ζημιών, και που όλο του το νόημα έχει συρρικνωθεί στην ικανότητά του να δουλεύει. Η ιστορία απέκτησε, επίσης, νόημα ως διαρκής «εκσυγχρονισμός», δηλαδή ως απεριόριστη ανάπτυξη εμπορευμάτων, και ολόκληρη η βιόσφαιρα μετατράπηκε σε «οικονομικό πόρο» προορισμένο να τροφοδοτεί μέχρι εξαντλήσεως αυτήν την αέναη ανάπτυξη.

Η οικονομία γιγαντώθηκε και η κοινωνία συρρικνώθηκε. Τα «δικαιώματα» της παραγωγής, της ιδιοκτησίας, της αγοράς, ορθώθηκαν πάνω από κάθε άλλο δικαίωμα, μετατρέποντας σε «πουκάμισο αδειανό» όλες τις διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιμετωπίζοντας την κοινωνία ως ορυχείο εξόρυξης πλούτου και ισχύος. Οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η αυτονομία και η ελευθερία, δεν μπορούν να ριζώσουν σε αυτή τη «γη της επαγγελίας» όπου η κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση είναι το μόνο που μπορεί να φυτρώσει. Για να υπάρξει η Άμεση Δημοκρατία στην πλήρη της έννοια χρειάζεται όχι μόνο να ξαναπάρει στα χέρια της η κοινωνία την οικονομία αλλά και να τη συρρικνώσει σε διαστάσεις που θα ανταποκρίνονται σε ανθρώπινα μέτρα, κοινωνικούς στόχους και περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Και παράλληλα να επανατοποθετήσει τον άνθρωπο, το κοινωνικό άτομο με όλες τις πολύμορφες δυνατότητές του, ως μέτρο κάθε αξίας και κάθε πλούτου.

Σε μια τέτοια βάση, όλοι οι πόροι της κοινής μας ζωής και τα μέσα ικανοποίησης των κοινών αναγκών μας δε μπορεί παρά να είναι κοινά, έξω από κάθε ιδιοκτησία και ατομική εκμετάλλευση, στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας που αδιαμεσολάβητα αποφασίζει για την ισότιμη για όλους, και με σεβασμό στο περιβάλλον, διάθεσή τους. Χωρίς την κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση αυτών των πόρων και μέσων δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικά πολιτική κοινότητα ίσων και ελεύθερων.

Αυτή η κοινωνικοποίηση, όμως, δε σημαίνει ότι παίρνουμε απλώς στα χέρια μας την παραγωγή όπως είναι σήμερα. Σημαίνει ότι, επιτέλους, μπορούμε να την αλλάξουμε! Είναι φανερό ότι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε συνθήκες Άμεσης Δημοκρατίας απαιτεί έναν τριπλό επαναπροσδιορισμό:

- Επαναπροσδιορισμό της παραγωγής και των μέσων και τεχνολογιών της παραγωγής με βάση τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους που θέτει η κοινότητα της Άμεσης Δημοκρατίας. Δεν μπορεί να παραμείνει ως πυρήνας της παραγωγής η εταιρική μορφή, το κέρδος και η παραγωγή εμπορευμάτων για την αγορά. Αντίθετα, πυρήνας της παραγωγής γίνεται τώρα η κάλυψη των αναγκών της κοινότητας και των υποδομών της «κοινότητας των κοινοτήτων». Στη θέση της παραγωγής για την παραγωγή και της κατανάλωσης για την κατανάλωση τίθενται άλλες αξίες-κριτήρια όπως η εγγύτητα των παραγωγικών δραστηριοτήτων στο έδαφος της κοινότητας, η εξοικονόμηση πόρων και ενέργειας, η άμεση ανταλλαγή των προϊόντων έξω από την αγορά, το μοίρασμα του όποιου πλεονάσματος στην κοινότητα.

- Επαναπροσδιορισμό της θέσης του ανθρώπου μέσα στην παραγωγή. Η αυτοδιεύθυνση και η συνεργασία παίρνουν τη θέση των διάφορων ιεραρχιών και διευθυντικών εξουσιών. Η ισότητα, η εναλλαγή καθηκόντων, η εξασφάλιση για όλους διευρυνόμενου ελεύθερου χρόνου, η ανταπόκριση στις ανάγκες της κοινότητας, διαμορφώνουν νέες σχέσεις έξω από το πλαίσιο του ανταγωνισμού, του συντεχνιασμού και των συμφερόντων. Μοναδικό σχεδιαστικό και αποφασιστικό όργανο γίνεται η συνέλευση των εργαζομένων. Η όλη δραστηριότητα εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση καθενός στο κοινωνικό προϊόν.

- Επαναπροσδιορισμό της θέσης της παραγωγής μέσα στη συνολική ζωή της κοινότητας. Η παραγωγή αποτελεί ένα μέρος της συνολικής ζωής της κοινότητας και όχι αυτό που επισκιάζει όλα τα άλλα. Στόχος είναι να περιορίζεται όλο και περισσότερο η αναγκαία παραγωγή και να απελευθερώνεται χρόνος για την ενασχόληση με τις κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες της κοινότητας, αλλά και για την αυτοανάπτυξη και έκφραση του κοινωνικού ατόμου. Η εξασφάλιση της εναλλαγής διάφορων κοινωνικών, πολιτικών, ατομικών δραστηριοτήτων με τις παραγωγικές δραστηριότητες, για όλους, διαμορφώνει έναν πλούτο κοινωνικής και ατομικής ζωής που απελευθερώνει από τις κατηγοριοποιήσεις και τις «ταυτότητες» της καπιταλιστικής κοινωνίας (παραγωγός-καταναλωτής, διανοητική-χειρωνακτική εργασία, εργασία-ελεύθερος χρόνος, κ.ά.) και ταυτόχρονα αλλάζει και το ίδιο το νόημα του πλούτου από κατοχή και κατανάλωση εμπορευμάτων σε ελεύθερη ατομική δημιουργία και κοινωνική συμμετοχή.

Κώστας Χαριτάκης